Chapter 1 - de marathon loopster

Nathalie is mijn vriendin. We hebben elkaar ontmoet tijdens het stappen 3 jaar geleden. Nathalie is 38 jaar, weegt 55 kilo en is 1,66 en loopt al 10 jaar lang ieder jaar de marathon van Rotterdam. Ze is echt een fanatieke hardloopster. Haar gewicht is altijd stabiel en aangezien zij een fanatieke hardloopster is heb ik ook niet de hoop dat zij aankomt. Een week voordat de marathon begint dan eet ze minimaal twee grote borden pasta iedere avond maar komt geen grammetje aan. Nathalie is zo wie zo wel een grote eter maar omdat ze zo fanatiek hard loopt is haar gewicht altijd stabiel.

Het was februari twee maanden voor de marathon van Rotterdam en Nathalie was druk bezig met de training om weer 41 kilometer te kunnen joggen. Het was zaterdag middag en na twee grote borden pasta wilde ze weer gaan hardlopen maar het was glad die dag.
Dus ik vroeg aan haar of het wel verstandig was om nu te gaan hard lopen. Natuurlijk ga ik hardlopen zij ze en ik ben maar een uurtje weg.
Na 1,5 uur was ze nog niet thuis. Ik dacht nog ze zal wel een extra rondje lopen. Ze liep wel vaker 2 uur. Maar na 2 uur was ze nog niet thuis en ik begon me zorgen te maken. Ik kon haar ook niet bellen want haar mobiel had ze thuis gelaten. Er was weer een half uur verstreken en ze was nu al 2,5 weg. Toen ik net de auto wilde pakken om te kijken of ik haar tegen kwam ging de telefoon. Ik rende naar de telefoon en dat was Nathalie.
Ik ben onderweg uitgegleden en ik heb mijn knie gebroken. Wandelaars hadden haar zien en hadden de ambulance gebeld.

Ik stapte in mijn auto en reed naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis aangekomen zag ik mijn vriendin in tranen op bed met haar been in het gips. Ik kan die marathon wel op mijn buik schrijven zij ze snikkend. Ja dat kan je wel vergeten lieverd zij ik.
Even later kwam de dokter binnen. Om te vertellen dat ze naar huis mocht. Je mag alleen in huis op krukken lopen maar je moet zoveel mogelijk met je been om hoog zitten. Als naar buiten wil gaan moet je de komende twee weken in een rolstoel zitten. Over twee maken we opnieuw foto's van u knie en dan zien we verder.
Gelukkig woonde we in appartement met een lift dus hoefde ze geen trappen op.
Nathalie schrok zich dood normaal loopt ze iedere dag minimaal 10 km hard en nu mocht ze alleen binnen in huis lopen op krukken en als ze naar buiten wilde moest ze in een rolstoel zitten. Dokter kan ik ooit nog hard lopen vroeg ze. Daar kan ik nu echt niks zinnigs over zeggen. Over twee weken als er weer foto van u knie is gemaakt hoop ik daar een antwoord op te hebben.

Thuis aangekomen zat Nathalie op de bank. Nog steeds in shock wat haar was overkomen. Ik kan de marathon gewoon niet lopen zij ze iedere keer. Het was inmiddels zeven uur en we hadden nog gegeten. Lieverd ik heb geen zin meer om te koken dus zal ik maar een patatje gaan halen vroeg ik haar. Daar heb ik wel zin in zij ze. Ok wat moet ik voor je halen? Doe maar een grote patat speciaal een frikandel en een kroket. Ze was altijd een grote eter dus was ook niet verbaasd van haar bestelling. Ik ging naar de snackbar en nadat we lekker hadden gegeten gingen we allebei vroeg naar bed.

De volgende ochtend werd Nathalie vroeg wakker want ze had erg veel pijn. De pijnstillers waren uitgewerkt. Ik haalde in de keuken pijnstillers voor haar en zetten de TV in de slaapkamer aan. Een dagje NETFLIX werd het. Om een uur 11 kregen we allebei onderhand wel honger. Ik zal een ontbijtje voor ons maken zij ik. Ik maakte een uitgebreid en Nathalie nam het er goed. Ze at altijd veel in de ochtend omdat ze ook vaak in ochtend hard liep. De uren verstreken en we waren relax een serie in bed aan het kijken. Om een uur of twee hadden we weer honger. Ik wel honger zij ze. Waar heb je zin in vroeg ik haar. Volgens mij hebben we nog pizza's in de vriezer. Ik gooide twee pizza's in de oven. Ik ben zelf geen grote eter dus ik had aan een halve pizza genoeg maar Nathalie at met gemak mijn halve pizza ook nog op. Ze at altijd meer dan ik.
Begin van de avond had ik geen zin meer om te koken na een hele dag relax TV te kijken. Zal ik zo eens chinees gaan halen. Ja lekker, haal maar wat ik vind alles lekker bij de chinees. Ik haalde een familie menu veel te veel oor ons twee�n. Maar de rest konden we morgen nog op eten.

De volgende dag moest ik weer werken, Nathalie was al een half jaar werkloos.
Normaal stond ze vroeg op om te gaan sporten maar nu was ze aan bed gekluisterd en werd pas om een uur of negen wakker. Ze liep op haar krukken naar de keuken en maakte een ontbijt voor haar zelf. Vier boterhammen met Nutella. Na haar ontbijt ging ze weer een beetje TV kijken. Ze kon niet naar buiten alleen en het was toch veel te koud. In de middag had ze zin in zak chips de familie zak was in een half uur leeg.

Na een aantal was de pijn gelukkig iets afgenomen. Nathalie haar dagen waren gevuld met voornamelijk TV kijken. Gek genoeg miste ze het sporten niet echt. Op vrijdag kwam ik vroeg thuis. Ze was een nieuwe serie op Netflix aan het kijken en zat lekker aan een zak chips. Kan je je een beetje vermaken vroeg ik haar. Ik vermaak me heerlijk er zijn zoveel goede series op Netflix maar ik hoop snel weer te kunnen gaan sporten zij ze. Dat zal je voorlopig nog niet kunnen lieverd dus geniet nu nog maar even van het relaxed leven. Ze keek me boos aan. Denk je dat ik liever op de bank zit dan hardloop.
Nee natuurlijk niet zij ik snel.

Omdat Nathalie door de weeks heel de dag alleen zat en geen boodschappen kon doen haalde ik in het weekend genoeg boodschappen om de week door te komen. Ik haalde behalve de gewone dingen ook wat meer chips en chocolade. Ze had er omgevraagd
Het was meer dan een week geleden dat Nathalie haar knie had gebroken. Toen ik om een uur of zes thuis kwam zat Nathalie op de bank TV te kijken in een jogging pak. Naast haar lagen twee legen zak chips en het papiertje van een chocolade reep. Ik heb honger kan je gelijk beginnen met koken vroeg ze mij. Een maakte grote oven schotel en die had gretig aftrek.
Begin van de avond vroeg ze mij om een zak chips te pakken uit de keuken. Dat zou haar derde zak van de dag worden. Het was de laatste zak chips die we hadden. Het is de laatste zak lieverd. O kan je misschien voor morgen dan wat chips halen. Ik stapte in de auto om naar een avond winkel te gaan en haalde twee zakken chips.
Toen ik de volgende dag in de keuken keek waren de zakken chips weg.

Het was vrijdag en had was bijna twee geleden dat Nathalie haar knie had gebroken. We moesten naar het ziekenhuis om foto's te laten maken.
Daar was het slechte nieuws van de dokter. Zoals het er nu naar uitziet kunt u nooit meer hardlopen vertelde de dokter. Ze barste in tranen uit. Hardlopen was haar lust en leven. Voorlopig mocht het gips er nog niet af wat betekende dat Nathalie aan huis gekluisterd was.

De weken verstreken en ik kon geregeld s'avonds naar de avond winkel rijden om chips of chocolade te halen. De dag was gekomen dat eindelijk het gips verwijderd kon worden. Nathalie had de afgelopen periode alleen maar jogging pakken gedragen omdat haar been in het gips zat en die lekker ruim zaten.
We zouden vanavond uit eten gaan om het te vieren dat het gips van haar been was.
Thuis aangekomen wilde ze haar omkleden omdat we uiteten zouden gaan. Nathalie was altijd goed gekleed en was blij dat me vriendin geen jogging pak meer hoefde te dragen.
Ze was al een tijdje bezig in de slaapkamer om zich om te kleden ze nam er altijd wel de tijd voor maar het duurde nu wel erg wel lang. Ik ging van loop van tijd toch maar eens kijken waar ze bleef. Ze zat op de rand van het bed in mooie lingerie in tranen naast haar stond de weegschaal en er lagen verschillende broeken verspreid in de slaapkamer.
Wat is er vroeg ik terwijl ik wel kon raden wat er aan de hand was. Ik pas geen enkele broek meer zij ze snikkend. Ze had de afgelopen weken alleen maar jogging broeken gedragen. Ik ben net op de weegschaal gaan staan en weeg 71 kilo. Ik wist niet wat ik hoorde. Heb je dan geen 1 broek die je past. Nee zij ze boos. Ik ben 16 kilo aangekomen dus natuurlijk zijn ze allemaal te klein. Ik probeerde haar te troosten, je raakt die kilo's wel weer kwijt nu je weer kan lopen. Hoe dan ik mag en kan niet meer hardlopen. Dat was ik even vergeten. Ik heb ook geen zin meer om uit eten te gaan want ik ga echt niet in een jogging pak uiteten zij ze snikkend.
Zal ik dan wat halen, waar heb je zin in vroeg ik haar. Het bleef even stil. Ik heb wel zin in Sushi maar alsjeblieft niet te veel want ik moet die 16 kilo zo snel mogelijk kwijt te zien raken.
Ik haalde bij een take a way wat sushi en we bleven die avond thuis. De stemming was om te snijden.

De volgende dag ging Nathalie naar het centrum om nieuwe kleding te halen in een maat groter. Ze had altijd maat 36 en soms maat 34. Tot haar grote schrik was soms maat 38 niet groot genoeg. Ze kwam einde van de middag thuis met een paar zakken nieuwe kleding. Wil je zien wat ik allemaal gekocht heb vroeg ze mij. Ze deed haar jogging pak uit en showde haar nieuwe kleding. Als ze daar zo in haar lingerie stond vielen die 16 extra kilo's toch wel erg op. Haar slipje zat duidelijk te strak. Ook haar bh begon te klein te worden. Ze had een B-cup maar een bh met een C-cup was geen overbodige luxe. Toen ze de volgende nieuwe outfit showde vroeg ik haar of ze ook geen nieuwe lingerie had gekocht. Nee zij ze ik ga toch afvallen en dan zit de het straks weer goed. Nathalie droeg altijd dure lingerie.